7 maja 2010. 13 Konfrontacja Sztuk Walki. Komentarz.

7 maja odbyło się to na co czekali fani sportów walki – 13 Konfrontacja Sztuk Walki w Katowicach. Odbyło się kilka „mniej głośnych” walk i „rodzynek” nakręcający całą komercyjną machinę, czyli pojedynek Mariusza Pudzianowskiego z Japończykiem Yusuke Kawaguchim. Kilka dni po gali – na salach treningowych i podwórkach – mówi się zazwyczaj właśnie o tym. Mało kto tego nie oglądał.
Tradycyjnie przed „godziną zero” pompowany był balon, ale mam wrażenie, że wszędzie mówiło się o tym mniej niż o wcześniejszej walce Pudziana z Nejmanem. No tak – komercja…Kawaguchi – lepszy wojownik MMA - nie jest tak atrakcyjny dla fanów Big Brothera i celebrytów jak Nejman. Nejman, który usłyszał podczas 13 KSW wiele ciężkich słów pod swoim adresem z trybun katowickiego Spodka…Mimo, że najwięcej mówiło się o walce Pudzianowskiego – najlepiej podczas 13 KSW wypadł inny Polak – tajski bokser Błachowicz, który efektownie znokautował swojego pierwszego rywala. Ale od początku.
Czytanie przed walką wywiadów z wojownikami jest nudniejsze od czytania wypowiedzi piłkarzy po przegranym meczu. Ci drudzy mówią zazwyczaj, iż murawa była za grząska, piłka za ciężka bądź mieli pecha, a Ci pierwsi zawsze twierdzą to samo – że rozszarpią rywala i ten nie ma z nimi najmniejszych szans. To fakt – coś mówić muszą, jakiś balon musi być pompowany, ale w gruncie rzeczy jest to żałosne…I warto mieć na uwadze, że jak Nejman twierdził, że rozsadzi Pudzianowskiego to chyba sam do końca w to nie wierzył. No ale bracia Mroczkowie musieli mieć o czym mówić przed kamerami komercyjnych mediów…
Przed 13 KSW wypowiadali się także „specjaliści” od sztuk walki w tym…większość homoseksualistów. Doda raczej pedałem nie jest, ale Piasek oraz wokalista Kombi jak najbardziej. Co te postacie mają wspólnego z MMA? Nie mam pojęcia…Być może należałoby spytać o to Radka Majdana – kto wie jaki Dorota miała na niego swego czasu sposób…Ale koniec już tych żartów.
W każdym razie znowu w przypadku walki Mariusza Pudzianowskiego mało jest typowej analizy sportowej, a więcej komercyjnego szamba. Tak już chyba musi być…A poza tym miłośnicy MMA mieli do obejrzenia nie tylko strongmena, ale również innych – lepszych technicznie – wojowników. Pozostało zatem patrzeć na ring, a nie na pierwsze rzędy wokoło niego - z „Ju ken dens” i innymi wymienionymi wcześniej chłopcami - traktującymi MMA tak jak prawdziwi mężczyźni traktują damski striptis…
Nie będę bawił się w szczegółowe opisy, bo na pewno większość z Was oglądała galę. O pierwszej walce dwóch obcokrajowców z litości lepiej nie wspominać. Bitwa Kułaka…no cóż. Wjechał czołgiem, ale czołgiem nie wpadł w rywala. Nudy…Orłowski szybko zakończył swoją walkę z drugim Polakiem - Molskim…Skibski, przedstawiciel Karate Shotokan niezbyt dawał radę przeciwko Atilli, ale nie wymagano od niego zbyt wiele. Szkoda, mi się zawsze z większą ciekawością patrzy na przedstawicieli tradycyjnych stylów…
O finale (będącym kontynuacją 12 KSW) mi się nie chce pisać…W porządku – wygrywa Latynos walka za walką, ale jakoś odpycha mnie jego prezencja, nie odpowiada styl. Grubas z krótkimi rękoma, nogami, zapaśnik…nie jaram się. I chyba „tłumy” też nie – mimo, że Olivia ma naprawdę dobrą kontrolę w parterze.
Walka, która na trybuny przyciągnęła Mroczków i innych „specjalistów” – Mariusz Pudzianowski w konfrontacji z Yusuke Kawaguchim okazała się dłuższa niż debiut Pudziana. Dużo dłuższa…dłuższa na tyle, że strongmen niemal nie wytrzymał jej kondycyjnie. Rozpoczął „na maksa” – jak z Nejmanem, ale szybko się wystrzelał, a Japończyk przetrwał nawałnicę. I potem zaczęły się schody…Schody w postaci kiepskiej wytrzymałości Pudzianowskiego. Skośnooki poczynał sobie coraz śmielej, kilka low kicków poleciało na wielkie uda Polaka. Yusuke założył sobie widocznie przetrwanie tego pojedynku i po walce był zadowolony. Pudzian wygrał, ale nie było to zwycięstwo ewidentne, ba – nie jestem pewien czy słuszne (powinna być dogryweczka?). Kolejnych minut „wabik na tłumy” by jednak nie przetrwał…Nie zrozumcie mnie źle – życzę mu dobrze, po części nie jego wina, że robią z niego małpkę w ZOO, ale prócz siły i charakteru – nie ma on wielu argumentów w MMA (techniki, kondycji…). Teraz wreszcie mogliśmy zobaczyć dwie pełne rundy w wykonaniu Mariusza. I nie napawają one optymizmem, ale musi to wiedzieć także sam sportowiec słynący z zapału do pracy. Pozostaje czekać na kolejne bitwy…I życzyć powodzenia!
Drugim pojedynkiem nakręcającym 13 KSW była walka naturalizowanego Khalidova z Sakuraiem – również Japończykiem. Najpierw jednak kilka słów o tym skąd jest ten zawodnik. Khalidov w 1997 wraz z grupą Czeczenów trafił do Polski i nauczył się języka polskiego we Wrocławiu – dziś włada nim biegle. Paszport ma rosyjski. Pozostał cały czas wierzącym muzułmaninem wielbiącym Allaha i z Czeczenią w sercu. Jak sam twierdzi – Polskę szanuje, bo dała mu drugą szansę. Moim zdaniem niech sobie walczy…ale nie jako Polak. To jednak temat na inny artykuł dotyczący tego dokąd zmierza sport i reprezentowanie barw narodowych w XXI wieku. Co do samej walki – padł w niej remis. Rywal Czeczena był uznany, ale nieco…emerytowany gdyż ma aż 38 lat.
Jak było widać – Khalidov oglądał walki Polaka Andrzeja Gołoty ponieważ… zaczął od ciosu w krocze. Japończyk leżał na ringu kilka minut, a powtórka nieszczęsnego „low kicka” za każdym razem powodowała jęk współczucia w Spodku. Sakuraj to jednak nie Bartek Grzelak (piłkarz Legii) i mimo wszystko wstał dalej walczyć. Dwie rundy, w których uznano, że był remis – toczyły się głównie w parterze. Trzecie 5 minut nie przyniosło rozstrzygnięcia i potrzebne były kolejne 3 minuty. Na początku po raz kolejny Japończyk dostał w krocze…Myślę, że po tej gali jego żona (o ile ową ma) nie będzie zadowolona :-). Końcówka była jednak dla Japończyka i był on przekonany, że wygrał. Nie wygrał…pewnie dlatego, że walczono w Polsce. Był remis co oznacza, że pas zostaje u Khalidova. Pewnie on sam nie jest zadowolony z jego obrony w takim stylu…
I wreszcie coś optymistycznego. W całej gali najbardziej podobała mi się walka Błachowicza – ta pierwsza. Było w niej wszystko, parter, ale przede wszystkim to co lubię najbardziej i co powoduje ciarki – piękny nokaut w stójce. Do tego z trafieniem nogą (piszczelą) w głowę…Sierpowy ręką spadł na już „ogłupionego” Brazylijczyka. Świetnie się oglądało. Do finału po kolejnym zwycięstwie (z Orłowskim) wszedł właśnie Błachowicz. Zmierzy się tam z Taberą (wygrał z Atilla Veghtem) podczas 14 KSW. Będzie na co popatrzeć i komu kibicować…
Ta jedna walka to jednak zdecydowanie za mało! Uważam, że owa gala była zdecydowanym przerostem formy nad treścią. Podczas walk zazwyczaj się nudziłem, a czołgi wraz ze światłami i fajerwerkami w kontekście sztuk walki średnio mnie interesują. Rozumiem: oprawa musi być żeby ten sport się rozwijał, ale mogli to lepiej ogarnąć. Jakoś płynniej…Od pewnego momentu za dużo było przerw, reklam, show – a za mało walki (do tego jak wspomniałem – walki były zazwyczaj na słabym poziomie). Na hali ponad 10 tysięcy widzów, ale jakieś prześwity były. Znać o sobie dali kibice miejscowego GKSu (poprzez zaznaczanie sympatii klubowych).
Podsumowując: życzę sobie i wszystkim fanom SW polskich gali na wyższym poziomie sportowym, nawet kosztem jakiejś tam komercji…